In juli ging het dan eindelijk 'los' met de strandingen: er zijn deze maand 85 meldingen van dode walvissen gedaan, ruim drie en een half keer meer dan in juni. Het meerjarig gemiddelde voor juli ligt op 80 stuks. Wat dat betreft week juli 2023 niet erg af.

Dat het strandingstotaal in juli ruim 3 keer hoger was dan dat van juni is uitzonderlijk. Gemiddeld worden er in juli bijna 2 keer meer dieren gemeld dan in juni. Alleen in 2019 en 2022 was het julitotaal ook ruim 3 keer hoger dan in juni (in 2022 zelfs bijna 4 keer), in alle andere jaren ligt dat meestal onder de 2.

Er waren in juli 2023 dagelijks een of meer strandingen, met uitzondering van de 9e. Op 8 juli was de enige dag in de hele maand juli dat de wind zwak was en uit het oosten blies, terwijl op vrijwel alle andere dagen de wind krachtiger was met een noordelijke dan wel westelijke component. Het maximum op één dag was 8 dieren op 26 juli.

De verdeling van gestrande dieren over het land was deze maand ook anders dan de laatste jaren gebruikelijk is. Uit de Delta zijn 11 dieren gemeld (waarvan 3 in de Oosterschelde), uit Zuid-Holland 18, uit Noord-Holland 26, en uit de Waddenzee 30 (Texel 10, Vlieland 9, Terschelling 4, Ameland 4, Schiermonnikoog 1, Rottumeroog 1 en Noord-Hollandse waddenkust 1). Het aantal strandingen in Noord-Holland is al jaren erg laag, dus het hoge aantal van deze maand valt op. Misschien dat het strandingsonderzoek in Utrecht meer licht kan werpen op deze bijzondere stijging van dode dieren.

Er zijn deze maand twee bijzondere soorten gemeld. Een gestreepte dolfijn op Vlieland op 14 juli valt op, ook al ging het alleen op een losse schedel. Het betreft pas de 14e stranding van deze soort in ons land en de 8e sinds 2000. Daarnaast valt op dat het al de 10e (van die 14) in het waddengebied was. Toch bijzonder als je bedenkt dat gestreepte dolfijnen van warm water houden en hun reguliere areaal ten zuiden van Nederland ligt.

De andere bijzondere soort betrof de bultrug, die op 2 juli drijvend in zee is ontdekt en op 3 juli is gestrand bij Burgh-Haamstede. Het was al de 8e stranding voor ons land (een vondst van wervel is hier niet bij gerekend), maar pas de eerste voor Zeeland.

Niet geheel verbazingwekkend dat het aantal strandingen in mei 2023 erg laag is uitgekomen: 10, tegen 39 gemiddeld. Het ligt in de lijn van de afgelopen maanden, maar niet in die van de maanden mei uit de afgelopen jaren. Terug in de tijd tot en met 2000 waren alleen alleen mei 2002 en mei 2000 nog lager, met elk 6 strandingen. In alle jaren daarna waren de aantallen steevast hoger, met als absolute 'topper' mei 2013 met maar liefst 121 geregistreerde strandingen. Ook in de afgelopen jaren was de meimaand steeds 'goed' voor een flink aantal: 36 in mei 2022, 50 in mei 2021 en 46 in mei 2020. Er valt dan ook niet zo heel veel bijzonders te melden over mei 2023. Het eerste bruinvisjong van dit jaar strandde op 4 mei bij Petten, terwijl er op 22 mei bij Valkenisse een dode bruinvis strandde waarbij een jong deels uit het achterlijf stak. Op 20 mei strandde een levende bruinvis bij Wierum.

In de Delta zijn deze maand 4 strandingen gemeld (waarvan 1 in de Westerschelde), in Noord-Holland 1 en in het Waddengebied de overige 5 (Texel 1, Terschelling 2, Ameland 1 en Friese vastelandskust 1).

Ook in maart was het wat strandingen betreft stil op het strand: er zijn er slechts 21 geregistreerd. Wat een contrast met bijvoorbeeld maart 2013, toen er 111 strandingen zijn gerapporteerd, of maart 2006, met 100. Mede dankzij die jaren ligt het gemiddelde aantal strandingen voor maart sinds 2006 op ruim 50 dieren. De 21 van dit jaar steken daar schril bij af. In recente jaren waren alleen maart 2022 met 15 en maart 2020 met 13 nog magerder. We moeten terug tot maart 2002 om nog lager uit te komen (12 exemplaren). Ondanks het lage aantal waren de strandingen dit jaar gelijk over de hele maand verdeeld.

Er zijn in maart 2023 alleen bruinvissen gemeld, waarvan één levende (11 maart Ouddorp). Ze waren als volgt over de kust verspreid: Delta 2, Zuid-Holland 9, Noord-Holland 1 en het Waddengebied 9 (Texel 1, Vlieland 1, Terschelling 2, Ameland 3, Schiermonnikoog 1, Friese kust 1). Het hoge aantal langs de kust van zowel Zuid-Holland als het Waddengebied vallen op, net als het opvallend lage aantal op Vlieland. In bijvoorbeeld 'topjaar' 2013 was dat anders, met bijna de helft van het totaal in de Delta en ruim een derde in het Waddengebied (waarvan een vijfde op Vlieland).

Februari 2023 was wat strandingen betreft rustiger dan januari. Er zijn slechts 18 dieren gemeld, 17 bruinvissen en 1 witsnuitdolfijn. De maanden november-februari laten altijd de laagste aantallen aangespoelde dieren zien. Toch ligt het meerjarig gemiddelde voor februari met 36 dieren nogal hoog. De jaren 2009-2014 zaten in februari zelfs alle boven de 36, en ook februari 2016 liet nog bovengemiddeld veel zien, namelijk 47 strandingen. Het 'maandrecord' viel in 2009 met 58 strandingen, 2015 en 2021 zaten er met elk 18 exemplaren duidelijk onder. We moeten terug tot 2004 om nog lager uit te komen (toen 12 strandingen).

De witsnuitdolfijn is op 20 februari gevonden op de Hiezel, het deel van Engelsmanplaat dat nog droog blijft bij normaal hoogwater. Een vogelteller heeft het dier doorgegeven en dankzij de waddenunit van het ministerie van LNV is het kadaver veiliggesteld voor onderzoek. Het was alweer de 230e witsnuitdolfijn sinds 1900, maar pas de 48e sinds 2001 en de 9e sinds 2011. Tussen 1978 en 2006 zijn in alle jaren 1 of meer witsnuitdoflijnen gestrand, met een piek van 13 in 1990. Sinds 2007 zijn er bijna evenveel jaren met als zonder witsnuitdolfijn geweest (8 jaar met 0, 9 jaar met 1 of meer).

In afgelopen februari zijn er uit het Deltagebied slechts 2 bruinvissen gemeld, uit Zuid-Holland 3, Noord-Holland 4 en het Waddengebied 8 (Texel 2, Vlieland 1, Ameland 2, Schiermonnikoog 3). Hoewel er de afgelopen maanden al steeds weinig bruinvissen stranden, laat de verdeling, met in februari bijvoorbeeld 0 op Terschelling, zien dat er hier en daar onderteld wordt.