Witsnuitdolfijn (Lagenorhynchus albirostris). Illustratie: Rob van Assen - © ArtBoutique

Classificatie 
Klasse: Mammalia (zoogdieren
Orde: Cetacea (walvissen)
Onderorde: Odontoceti (tandwalvissen);
Familie: Delphinidae (dolfijnen)
Geslacht: Lagenorhynchus
Soort:  Lagenorhynchus albirostris (witsnuitdolfijn)

Namen
Nederlands: witsnuitdolfijn
Engels: white-beaked dolphin
Frans: lagénorhynque à bec blanc; dauphin à bec blanc
Spaans: delfín de pico blanco; delfín de hocico blanco
Duits: Weißschnauzendelphin

Foto's: Saxifraga/Ronald Buskens

© 2002 Kustvereniging EUCC, Leiden

Beschrijving
De witsnuitdolfijn heeft een groot, robuust lichaam en een korte, brede snuit (ongeveer 5 - 8 cm. lang bij volwassen dieren), puntige vinnen en een grote, sterk gekromde rugvin op het midden van het lichaam. De wortel van de staart is dik en heeft een kiel. Er zijn 22 - 25 kegelvormige tanden in zowel onder- als bovenkaak.

Kleur
De kleur kan nogal variëren: rug, vinnen en staart zijn zwart tot grijs; de buik is wit tot lichtgrijs. Boven en naast de donkergrijze vlekken op de zijden zijn lichtere vlekjes te zien. De lichte vlek op de achterzijde strekt zich uit tot aan de rugvin. De snuit is niet altijd zuiver wit, maar kan ook wit met zwart of grijs zijn (vooral bij soortgenoten aan de westkant van de Atlantische oceaan).
De soort wordt vaak verward met de witflankdolfijn, maar een belangrijk verschil is de al eerder genoemde lichte vlek op de rug (vanaf de rugvin).

Lengte
Volwassen: 2,50 - 2,80 m (mannetjes tot 3,15 m; vrouwtjes 3 m); pasgeboren: 1,2- -1,60 m.

Gewicht
Volwassen: 180 - 275 kg, pasgeboren: ± 40 kg.

Verspreiding
Koele, gematigde en subpolaire wateren van de Noord-Atlantische oceaan en aangrenzende wateren, van de Davisstraat (bij Groenland) en Kaap Cod (bij Boston) tot aan de Barentszee, de Baltische zee, Portugal en mogelijk Turkije.

Migratie
Sommige witsnuitdolfijnen gaan gedurende de zomermaanden dichter voor de kust zwemmen. In het westen van de oceaan migreren ze in de lente en zomer naar het noorden via de Davisstraat, en in de herfst trekken ze naar het zuiden (tot zover als Kaap Cod) en daar overwinteren ze.

Habitat
De witsnuitdolfijn is gewoonlijk te vinden in koel, diep water, ver van de kust.

Voedsel
Vis, inktvis en schaaldieren.

Gedrag en voortplanting

Foerageren

Het voedingsgedrag is vrijwel onbekend.

Geluiden
whitebeaked.aiff (199 Kilobytes)

Sociaal gedrag
Groepen bestaan normaal gesproken uit 2 - 50 dieren, maar het komt ook wel eens voor dat een groep uit meer dan 100 individuen bestaat. Groepen sluiten zich soms aan bij groepen blauwe vinvissen en orka's.

Mobiliteit
Kan tot 215 m diep duiken en ongeveer 6 minuten onder water blijven. Witsnuitdolfijnen zijn snelle en krachtige zwemmers.

Volwassenheid
De witsnuitdolfijn is geslachtsrijp als hij een lengte van 1,95 m heeft bereikt.

Voortplantingscapaciteit
Onbekend.

Voortplantingsperiode
Witsnuitdolfijnen paren in de zomer, kalveren worden tussen juni en september van het daaropvolgende jaar geboren.

Zoogtijd
Onbekend.

Levensverwachting
Onbekend.

Bedreigingen
Alle dreiging voor deze soort komt van de mens. Soms worden witsnuitdolfijnen voor consumptie gevangen door jagers uit de Faröer Eilanden, Noorwegen, IJsland, Groenland, Newfoundland en Labrador. Andere dreigingen zijn het verstrikt raken in visnetten, chemische verontreiniging en veranderingen in het milieu.

Bescherming
EU Habitatrichtlijn, bijlage IV
Basisverordening 338-97, Europese Unie, Bijlage A
Bonn (ook bekend als CMS) Conventie Appendix II (alleen Noordzee en Oostzee populaties)
Bern Convention Appendix III
CITES: Appendix II

Aantallen
Onbekend.

Samenstelling: Niko den Hollander, vereniging Kust & Zee